موزه زمان؛ موزه زیبا ولی مهجور پایتخت
به گزارش وبلاگ کرمی، درست است که ساعت شمس العماره قدیمی ترین ساعت تهران است، ولی اگر به جز آن دلت بخواهد یک عالمه ساعت قدیمی ببینی، مثل ساعت های آفتابی، آبی یا مکانیکی یا ساعت های جیبی که برای مثال یک زمان در جیب قوام السلطنه بود، باید بروی موزه زمان در خیابان زعفرانیه، نبش چهارراه پرزین بغدادی که معروف ترین هتلهای تهران هم مثل هتل استقلال و هتل پارسیان آزادی در نزدیکی اش است، جایی که از ساعت های آفتابی و شنی گرفته تا ساعت های مچی شخصیت های سیاسی، در باغی باصفا و پردار و درختی گرد هم آمده.
موزه زمان تاریخ پر فراز و نشیبی را از سر گذرانده . زمانی، حیات موزه جزوی از اراضی باغ فردوس و متعلق به معیرالممالک، داماد ناصرالدین شاه بود و بعد به پسرش دوستعلی خان رسید. دوستعلی خان بیشتر درختان باغ را فروخت تا به عنوان هیزم در کوره های تهران استفاده نمایند تا اینکه بالاخره در سال 42، حسین خداداد، ناجی باغ شد و آن را از وارثان خرید. خداداد تصمیم گرفت باغ را به اثری هنری تبدیل کند، بنابراین ساختمان خشتی ای را که در ابتدا در آن ساخته بود، خراب کرد و خشت ها جایش را به آهن دادند و بعد از آن معماران و گچبرهای ماهر دست به کار ساخت ساختمان شدند و آنقدر هنر به خرج دادند که ساختمانی پر از گچبری، آیینه کاری و کاشی کاری را که تلفیقی از معماری فرنگی و قاجاری است، بنا کردند. خداداد بهترین استادکاران را برای گچبری بنا استخدام می نماید. گچبری بنا 12 سال طول می کشد و در سال 1356 به اتمام می رسد. خداداد تنها یک سال در این خانه زندگی می نماید و بعد انقلاب فرا می رسد.
موزه زمان دو طبقه دارد و در فضای بازش ماکت ساعت های آفتابی، شنی، آبی و سوختی که از روی منابع ساخته شده اند، قرار داده شده. طبقه اول به نمایش ساعت های مکانیکی اختصاص دارد، ساعت هایی مثل ساعت های دیواری، ایستاده یا طاقچه ای که رجال سیاسی در سفرهایشان به کشورهای دیگر هدیه گرفته بودند یا صبح ها با صدای کوکویش از خواب بیدار می شدند. ساعت هایی که بعضی از آنها متعلق به قرن هجده و بعضی دیگر متعلق به قرن بیستم است. در این طبقه اتاقی به اسم اتاق اصفهانی ها هم هست که گچبری آن سه سال طول کشیده و برگرفته از اتاق موسیقی کاخ عالی قاپوی اصفهان است. اتاقی که گچبری تابلوی آفرینش و مقرنس گوشه های سقف با روکش طلاکاری شده، قشنگی هایش را بیشتر هم نموده است.
اگر هم دلتان بخواهد ساعت های مچی و جیبی سفارشی را ببینید، یعنی آنهایی که زمانی در دست شخصیت های سیاسی و مثلا پسر ناصرالدین شاه قاجار بود باید راهی طبقه دوم موزه شوید، جایی که مجموعه ای از ساعت های پر زرق و برق و ساعت هایی مثل ساعت کشتی یا اولین ساعت کارت زنی در ایران که 80 سال پیش در راه آهن، ساعت ورود و خروج کارکنان را نشان می داد، در آن وجود دارد. طبقه دوم جدا از این اتاقی به اسم اتاق تقویم هم دارد که انواع تقویم، معرفی نویسندگان تقویم ها، انواع اسطرلاب، تابلو مبدا تقویم و تلسکوپ و ماکت قدیمی ترین سند تاریخی ایران یعنی بیستون هم در آن به چشم می خورد.
کافه موزه زمان
باغ موزه زمان با اینکه ساختمان خوشگل و باغ مصفایی دارد و پر از ساعت های دیدنی است، یکی از موزه های مهجور پایتخت است. بر طبق آمارهای سایت موزه زمان در روزهای شلوغ هفته تعداد بازدیدنمایندگان موزه به 22نفر می رسد و در مواقع دیگر این آمار نصف می گردد، گرچه خیلی ها می گویند موزه، همین تعداد بازدیدنماینده را هم به مدد مرکز خرید پالادیوم و کافه ریبار واقع در محوطه آن دارد. ریبار در فضای باز موزه است و کافه بازها می گویند بهترین صبحانه های تهران را می توان در آن خورد و جدا از آن چیز کیک، پیتزاها و سالادهایش هم هوادار زیاد دارد.
بوفه صبحانه این کافه 58 هزار تومان و شامل نان های مختلف، لبنیات، حلیم ، میرزا قاسمی، سیب زمینی، میوه، سالاد ، پیتزا، لبو و سوسیس و کالباس است. اگر بخواهید املت، پنکیک و نیمرو را جلویتان و درحالی که شما هم ناظرش هستید، آماده می نمایند و حتما صبحانه خوردن در جایی که غرق صدای پرنده هاست و خوش آب و هوا می چسبد.
موزه تماشاگه زمان را در همه ایام هفته می گردد دید. ساعت بازید از ساعت 9 صبح تا 18:30 است و ورودی اش 3 هزار تومان.
آدرس: تهران ، خیابان ولی عصر، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی، پلاک 12
تلفن: 22417336-
منبع: اسنپ تریپ