یاری به درمان سرطان با مشاوره روانی - وبلاگ کرمی

به گزارش وبلاگ کرمی، در یک سوم بیماران سرطانی درجاتی از اضطراب یا افسردگی دیده می گردد که حتما به درمان روانی احتیاج دارد. در گذشته اغلب نشانه های تنش روانی ناشناخته مانده و تشخیص داده نمی شد اما امروزه پاسخ های طبیعی بدن در مقابل سرطان و شایع ترین عوارض روانی، شناخته شده و به موقع درمان دارویی یا رفتاری مناسب صورت می گیرد. وقتی کسی

یاری به درمان سرطان با مشاوره روانی

در یک سوم بیماران سرطانی درجاتی از اضطراب یا افسردگی دیده می گردد که حتما به درمان روانی احتیاج دارد. در گذشته اغلب نشانه های تنش روانی ناشناخته مانده و تشخیص داده نمی شد اما امروزه پاسخ های طبیعی بدن در مقابل سرطان و شایع ترین عوارض روانی، شناخته شده و به موقع درمان دارویی یا رفتاری مناسب صورت می گیرد. وقتی کسی خبر ابتلا به سرطان را دریافت می نماید در دوره اولیه عدم باور، انکار یا ناامیدی که اغلب فقط چند روز ادامه پیدا می نماید، قرار می گیرد.

در برخی موارد در پی آن احساس ملال همراه با نشانه های اضطراب، خلق افسرده، بی اشتهایی، بی خوابی یا تحریک پذیری به وجود می آید که چند هفته طول می کشد. قدرت تمرکز و قابلیت انجام فعالیت های روزانه کاهش یافته، افکار مزاحم در خصوص بیماری و عدم اطمینان نسبت به آینده در فرد ظاهر می گردد. در حالت طبیعی تطابق فرد با این مساله اغلب پس از چند هفته آغاز شده و تا ماه ها یا سال ها که بیمار اطلاعات نوی دریافت نماید، دلایلی برای خوش بینی پیدا کند، با واقعیات روبه رو گردد و فعالیت های خود را از سر گیرد، ادامه می یابد.

توانایی بیمار در برخورد درست با این واقعیت بستگی به عوامل طبی، روانی و اجتماعی دارد و اغلب در طول دوره بیماری تغییر می نماید. این عوامل عبارت اند از: ماهیت خود بیماری (نظیر محل بیماری، نشانه ها، سیر بالینی، پیش آگهی و نوع درمان های لازم)، قدرت قبلی بیمار در برخورد با مسایل به ویژه بیماری های جسمی، اعتقادات فرهنگی، روحی و مذهبی و از همه مهم تر وجود نزدیکانی که از نظر احساسی نقش حمایت نماینده داشته باشند. بعلاوه شخصیت خود بیمار و قابلیت تطابق وی با مسائل و توانایی های او برای بازیابی قدرت جسمی و روانی خود جزو این عوامل هستند. باید بسیار دقت کنیم افسردگی را از احساس اندوه طبیعی و یاس زمینه ای افتراق دهیم زیرا تشخیص سریع و درمان افسردگی در بیماران سرطانی امری لازم است.

اولین قدم آن است که نحوه تطابق طبیعی با سرطان را به بیمار بیاموزیم و علایمی که احتیاج به درمان دارند را شناسایی کنیم. متاسفانه تعدادی از بیماران تمایلی به انجام مشاوره روانی یا درمان دارویی روانی ندارند. یک سرطان شناس به یاری نزدیکان بیمار باید اهمیت این درمان را برایش تشریح نمایند تا او بداند در این شرایط کاهش تنش های روانی چه قدر می تواند در سیر درمان سرطانش نقش داشته باشد. تحقیقات می گوید احساس شدید درماندگی و ناامیدی در زنان مبتلا به سرطان غیر پیشرفته پستان، در اندازه حیات 5 ساله آنها تاثیر منفی داشته است. در خصوص اضطراب هم همین طور، اگر پایدار بماند می تواند زندگی بیمار را مختل کند ولی اگر گذرا باشد مانند قبل از آغاز یک درمان نو، هنگام آنالیز های عود مجدد بیماری و از این قبیل مواقع بحران قابل اغماض است.

منبع: http://www.salamat.com

ae